Metroda herkesin başı eğik... Ne oldu bize?

Her gün aynı döngü.
Sabahın köründe işe yetişmeye çalışan kalabalık, akşam da yorgun gözlerle evine dönen insanlar… Metroda, otobüste, yolda…
Dikkat ediyor musunuz?
Kimse gülmüyor artık. Yüzlerde ifade yok, gözlerde umut yok. Herkes başını öne eğmiş, kulaklıklarını takmış, dış dünyayla bağını kesmiş. Sanki konuşsak kırılacak gibi… Sanki gülersek suç işlemişiz gibi…
Eskiden bir selam verince tebessüm eden insanlar vardı. Şimdi biri göz göze gelmesin diye cama bakıyor, yere bakıyor. Kimse kimseye günaydın bile demiyor.
Ne oldu bize?
Geçim derdi mi, gelecek korkusu mu, yoksa sadece çok mu yorgunuz?
Artık gülmek bile lüks oldu galiba.
Siz de fark ettiniz mi?
Son zamanlarda sizce neden kimse gülmüyor, neden herkesin suratı asık?

Hayır. İstanbul'da yaşayanın kendine saygısı yoktur, dert bu.

Gidebilsek keşke..

Sadece metro, otobüs olsa neyse de kendi evinde başını eğmek gibi kötü bir durum yok. Çoluk, çocuğa bayramlık almak bile lüks olmuş her şey ateş pahası...

Sanki sadece Istanbul.
8 yildir hem is hem gezi icin Turkiyeye geliyorum. Oncesinde de bir yabanci olarak da orda farkli sehirlerde 15 sene yasadim, ama cogunlukla Ankarada.
Dikkatimi ceken konulardan biri de bu.

Yollarda mutsuzluk, toplu tasimada mutsuzluk milletin yuzunde okunuyor.

Hayat şartları insanları bu hale getirdi.
Ülkemiz insanlarının çok kaygıları var.
Genci geleceğini düşünür.
Evli olanlar geçim derdinde.
Emekliler ayın sonunu zor getiriyor.

Parası olanda mutsuz o da garip

Oyüzden küçük anadolu şehirlerini seviyorum yolda bile tanımasalarda selam verilir

Batılılaşmanın kötü etkisi diye düşünüyorum.
Çalıştığım iş gereği çeşitli skaladan insanlarla muhattap oluyorum,
Kişi halk tabiriyle cahilleştikçe(!), köylüleştikçe bahsettiğiniz samimiyet artıyor, gözünün içine bakıyor, hal hatır memleket soruyor, sohbet ediyor, muhabbet ediyor, gülümsüyor.
Ama zenginleştikçe, kültürlendikçe (!) selam bile vermiyor, sen onun hayatında bir NPC haline geliyorsun ve seni bir bilgisayar gibi basılması gereken bir tuş, bir araç olarak görüyor, onun için yoksun.

Bu aynı aile fertleri için de geçerli, örn bir köylü babanın şehirli çocuğu/kızı yan yana olsa, baba 1. çocukları 2. tepkiyi veriyor.

suratsizligi, kimseyle muhatap olmamayı marifet sanan insanalr olduk artık..çünkü şehirleşme ve batılılaşma bunu gerektiriyordu..bireysel hayatları guzelleyen akım böyle buyuruyordu