Kimisi iş bulamıyor kimisi işçi. Bu nasıl oluyor?

Arkadaşlar forumda bazı konu başlıklarına bakıyorum kimisi iş bulamıyorum diyor. Kimisi de işçi bulamıyorum diyor. Sektör de aynı yazılım sektörü. Ve bu durumda kararsız kaldım. İş mi yok yoksa işi yapabilecek yazılımcı mı yok? Siz de denk gelmiştirsiniz bu duruma yorumunuz nedir?

^herkes kendi tanıdığını alıyor torpil sistemi lise mezunu bile alıyor önlisans üniversite mezunu almıyor lisansda öyle bir de kendilerini çok beğenmiş yöneticiler var ajanslar da yazılımlar da vs vs

Ben genellikle iş bulamıyorum diyenlerin: İnsan gibi çalışma şartlarına ve güzel bir maaşa sahip iş aradığına tanıklık ettim
İşçi bulamıyorum diyenlerin: 3 kuruşa köle aradığına tanıklık ettim

Bunun dışındaki istisnaları bilemiyorum

İş bulamıyorum diyenler yüksek rakam istiyor.
İşçi bulamıyorum diyenler ölü paraya köle arıyor.

İş yok piyasada.
Koca koca kurumsal firmalar 3 4 aşamalı mülakat yapıyor. Sonrasında verdiği maaş teklifi yazılımcı için 25 bin tl. Ya o paraya çalışılır mı? birde mülakat yapmaya utanmıyor musun?

Müşteri var adamın halinden anlıyor, ne yaptırmak istediğini biliyor. Müşteri var daha net karar vermeyi dahi beceremeyip senden 50 revize istiyor.

Böyle bişey var ise aşırı büyük rezillik.

Boş gezene ihtiyacı olan ulaşsın, boş gezenler birliği kurup boş, boş takılırız.

İşveren asgari ücrete köle arıyor, o fiyata çalışacak insanları da beğenmiyor çünkü aynı anda 40 farklı iş bekliyor o yüzden işçi bulamıyor. İşçi iş bulamıyor çünkü köle olmayı kabul etmiyor, web developerim çaycı değilim diyor. E tabi bide armut piş ağzıma düşçüler türedi. Gönüllü yada part-time ücretle bi yerlerde 2-3 yıl sömürülmeyi haklı görenler türedi çünkü alaylı olduğu için kendiyle alay geçilmesi hoşuna gidiyor. Onlara göre illa seni bi yerin birkaç yıl sömürmesi gerekiyor. Bunu bütün ülkeye motor haline getirip modern köleliğin savunuru oldular.

Unutulan bişey var, kazandığının zekatı bu ülkeye katkındır. İş öğrettiğin adam ne kadar fazlaysa, yetişmeye çalışan insana ne kadar yardım ediyorsan, ne kadar yatırım yapıyorsan o kadar vatanın için emeğin vardır. Bireysel olarak çok kazanan adamlara hiç bir zaman saygı duymamışımdır. Toplum için bişey yapmayan ama altında iyi bi araba kolunda Rolex var diye saygı duyulanların ülkesi oldu ülkemiz.

Tabi, topluma veya vatana faydası olmayan bu insanlar ilerleyen zamanda işçi bulamıyor istedikleri gibi çünkü sürekli hazırı tüketme peşindeler, ilanların %90’ı kıdemli çalışan arama peşinde

Ekonominin bu kadar kötüye gitmesi maalesef her alanda yozlaşmaya gidiyor. Yozlaşma öyle bi boyutta ki artık iş hayatını falan geç akraba ilişkilerine yansımaya başladı. Bu düşük refah seviyesi öyle ki dandik köprü altı 5 sandalyelik şirketlerde çalışmış üniversite sınavını kazanamayacak kadar avam insanların üniversite okuyan adama 3 diploma 1 doktora etmiyor diyebileceği bir ortam yarattı. Üniversite okumayı öcüleştirmeye başlayan bir toplum ortaya çıktı. Üniversiteyi sadece gidip kafede canlı müzik dinlemek sanan bi cahil kesim türedi. Bu ortam işverene de üniversite mezununu küçümseme, ezip mobbing yapma hakkı doğurdu.

Hepsinin birleşiminde bi kaçınılmaz son oluştu. İşveren birden fazla işi yapan en ucuz işçiyi aramaya, işçi birden fazla yan hak veren, düzgün maaşlı, en iyi yeri aramaya başladı. İşverenlerin %90’ı personeline bişey katamayan, bildiğinin üzerine hiçbir şey ekleyemeyen bi anlayışa sahip. Buda işçi için düşük maaşı kabul edecek mantığı sunmuyor.

bilmem ne kadar anlatabildim, umarım anlatabilmişimdir.