Oysa ne güzel başlamıştı herşey.

Seninle ne hayallerimiz vardı, gözlerine bakarken huzur buluyordum. Varlığını bilmek bütün sıkıntılarımı alıyordu içimden. Ellerini tutunca sanki bambaşka birisi oluyordum ben.

Birbirimiz için nelerden vazgeçmiştik, neleri geride bırakmıştık hatırlasana.

Bana " Seni Seviyorum " dediğin anlarda dünyanın en mutlu insanı yapıyordun beni. Bu iki kelimeyi ellerimi tutarak söylediğinde kaybediyordum kendimi.

Bir gün öncesinde gözlerime bakarak ' Asla ayrılmayacağız ' demiştin ya. İnan o an dünyalar benim olmuştu. Gözümdeki değerin, kalbimdeki sevgin o kadar arttı ki.

Peki ne değişti 1 günde. Neden böylesine bir cümle kurduğunun ertesi günü geldin ve elveda dedin ? Neden ?

Bu kadar kolaymıydı senin için herşey ? Herşeyi bir kalemde silmek bu kadar basit mi ? " Seni Seviyorum " dedikten sonra herşeyden vazgeçmek bu kadar kolay mı ? Bu kadar basit bir insanmıydın sen verdiğin sözleri ertesi gün unuttun ?

Seni tanıdığım güne, seni tanıdığım ana lanet olsun diyerek kendimi küçültmek istemiyorum ama keşke çıkmasaydın karşıma, keşke oynamasaydın benimle.

Ama eminim ki birileri seninlede böyle oynayacak. Eminim ki o an benim içim sızlayacak ve yine aklıma sen geleceksin.

Gülüyorum şimdi, aklıma nasıl sen gelebilirsin ki ? Söylediklerin ve sen aklımdan çıkmıyorsun.

Karşılaşmamak dileğiyle.

Neredesin şimdi ?

Verdiğin sözler ? Tuttuğum ellerin nerede ?