SÜTÇÜ
Bir tarihte, sütçülük yaparak zengin olmuş bir adam, gemiyle seyahat ediyormuş... Yanındaki kesede, biriktirdiği altınlar varmış... Güvertede, sakin bir köşe bulmuş ve altınlarını şöyle bir daha saymış ve onların varlığı ile gönlüne sevinçler dolmuş... Tam da böylesine bir varlık sevinciyle mayışmışken, geminin kadrolu maymunu, tüneldiği delikten atlamış ve adamın altın kesesini kaptığı gibi, tekrar direğin tepesine zıplamış. ..
Adam çığlığı basmış... İnsanlar toplanmış... Gemi görevlileri maymuna olmadık hoşluklar yapmışlar... Fakat her yapılan neticesiz kalmış...
Birileri direğe tırmanmak istemiş... Fakat maymun elindeki altın kesesini denize doğru sallamaya başlamış...
- Aman keseyi denize atmasın diyerek ondan da vazgeçmişler... Maymuna en çok sevdiği yiyecekleri göstermişler, şaklabanlıklar yapmışla, nafile...
Bütün yolcuların gözü maymunda, merakla bekleşiyorlarmış. Ancak sütçünün heyecanı dayanılır gibi değilmiş... İşte tam bu esnada, herkesin meraklı bakışlarına karşı maymun kesenin ağzını açmış ve bir altın çıkarıp denize atmış... İkinci altını çıkarıp güverteye atmı... Sütçü altını hemen kapıvermiş ama tabi gözü yukarıdan ayrılmıyormuş. Maymun üçüncü altını denize, dördüncü altını güverteye atmış.... Ve böylece devam etmiş. Bir denize, bir güverteye...
Bu durumu görenler, "maymunu vuralım, altınları kurtaralım" demişler. Ancak sütçü bu teklife razı olmamış ve demiş ki:
- Madem ki yarısını gemiye atacak, diğer yarısını kaybetmeye razıyım"
İnsanlar sütçünün bu kanaatkarlığına bir anlam verememişler ve tabii sebebini sormuşlar. Sütçü, altınların yarısına razı olmasını şöyle açıklamış:
- Bildiğiniz gibi ben bu altınları süt satarak kazandım. Ancak sattığım sütlere, yarı yaroya su katıp satmıştım. Şimdi yapana değil yaptırana bakıyorum da yapılanı isabetli görüyorum. Sudan kazandığımı suya atıyor, sütten kazandığımı bana atıyor...
