• 31-01-2025, 16:25:26
    #1
    En son ne zaman annenizi, babanızı, dedenizi ninenizi yada herhangi bir akraba büyüğünüzü arayıp hal hatır sordunuz?

    Evlenene kadar çok önemsemiyordum bunu ama 3 senedir her cuma eşimin ailesi dahil herkesi ararım.(normalde de arıyorum ama cuma fix)

    Geçen kandilde teyzemi aramayı unuttum ertesi gün aradı hasta falan mısın oğlum hep arar mesaj atardın zaten senden başka arayan eden yeğenim yok dedi üzüldüm.

    Halt hatır sormak gibi hassasiyetleriniz var mı?
  • 31-01-2025, 16:32:57
    #2
    Akrabalarımın tümünden nefret ediyorum. Amca dayı hala ve çocukları hayatta iletişimim yok. Değer verdiğim sadece babam, ablam, eşim ve çocuklarım.
  • 31-01-2025, 16:33:58
    #3
    Feryat adlı üyeden alıntı: mesajı görüntüle
    Akrabalarımın tümünden nefret ediyorum. Amca dayı hala ve çocukları hayatta iletişimin yok. Değer verdiğim sadece babam, ablam, eşim ve çocuklarım.
    İnsan o kötü akrabaları da arıyor bazen hocam keşke herkes iyi olsa her sülalede var maalesef o tip şeyler
  • 31-01-2025, 16:42:04
    #4
    Hiç kimseyi aramıyorum, ara sıra ararım birilerini öyle her cuma vs. değil zaten dini değerlerim yok kandil bayram falan sevmem öyle aramaları ama ansızın ararım bazen sevdiğim kişiyse eğer. Onun dışında büyüklerin de eli kolu var onlar beni aramak istiyorsa ellerini bağlayan yok biz niye arıyoruz? Telefonla her yerde cirit atmayı biliyorlar, küçükler aranmaz diye bir kaide mi var? Bazı tabuları cidden yıkmak gerekiyor, en nefret ettiğim şeydir ego, o niye beni aramıyor da ben onun benden önce doğdu diye arıyorum ki?

    Görüşmek isteyen her türlü arar görüşür. Özellikle farklı bi şehre taşındıktan sonra daha iyi anladım bunu. Dediğim gibi öyle özel gün vs. hiç arama yapmam, hiçte içimde bir yerlerde kötülük gibi kalmadı bu olay. Tamamen düşünce ile alakalı diye düşünüyorum.
  • 31-01-2025, 18:18:28
    #5
    Her zaman daha ileri.
    Feryat adlı üyeden alıntı: mesajı görüntüle
    Akrabalarımın tümünden nefret ediyorum. Amca dayı hala ve çocukları hayatta iletişimim yok. Değer verdiğim sadece babam, ablam, eşim ve çocuklarım.
    Liseye kadar bahçelerinden çıkmazdık.
    Üniversiteye gittim, 4 yıl boyunca, kendi ailem dışında bir Allah’ın kulu da arayıp öldün mü kaldın mı diye ulaşmadı. O günden bu yana 15 yıldan fazla zaman geçmiştir. Eskiden bayramdan bayramaydı, şimdi o da kalmadı, belki cenazeden cenazeye.

    Ama benimki nefret değil, onlara karşı hiç bir şey hissetmiyorum.
  • 01-02-2025, 05:42:01
    #6
    Akrabalarımla çok içli dışlı olmayı sevmiyorum. Ayda yıl bir ararım yeter
  • 01-02-2025, 05:44:14
    #7
    grafiking adlı üyeden alıntı: mesajı görüntüle
    Liseye kadar bahçelerinden çıkmazdık.
    Üniversiteye gittim, 4 yıl boyunca, kendi ailem dışında bir Allah’ın kulu da arayıp öldün mü kaldın mı diye ulaşmadı. O günden bu yana 15 yıldan fazla zaman geçmiştir. Eskiden bayramdan bayramaydı, şimdi o da kalmadı, belki cenazeden cenazeye.

    Ama benimki nefret değil, onlara karşı hiç bir şey hissetmiyorum.
    ah be hocam. Aynı şeyleri yaşamışız, para pulu da geçtim. Yalandan nasılsın bile diyen yoktu. Kendi öz kardeşim ve ailem parasız kaldığımda el atıyorlardı üni. yıllarında...
  • 01-02-2025, 07:37:17
    #8
    obas adlı üyeden alıntı: mesajı görüntüle
    ah be hocam. Aynı şeyleri yaşamışız, para pulu da geçtim. Yalandan nasılsın bile diyen yoktu. Kendi öz kardeşim ve ailem parasız kaldığımda el atıyorlardı üni. yıllarında...
    Bunu ben de yaşadım ama bence bu akrabalardan nefret etmek için bir sebep değil herkesin kendi ailesi var herkes geçim sıkıntısı yaşayabiliyor. Kimse insanın ailesi gibi olmaz zaten. Siz mesela akrabanızın çocuğunu arayıp para lazım mı der misiniz demezdiniz
  • 01-02-2025, 08:25:52
    #9
    Gokenim adlı üyeden alıntı: mesajı görüntüle
    Bunu ben de yaşadım ama bence bu akrabalardan nefret etmek için bir sebep değil herkesin kendi ailesi var herkes geçim sıkıntısı yaşayabiliyor. Kimse insanın ailesi gibi olmaz zaten. Siz mesela akrabanızın çocuğunu arayıp para lazım mı der misiniz demezdiniz
    çoook akrabağımın çocuğuna baktık be hocam