Onun da..

Öğrencileriniz engelli ise; saflıklarını görüp tüm insanlardan daha çok seversiniz; sahiplenirsiniz, hayata karşı korumak istersiniz, onların geleceği için endişelenirsiniz; sabrınızın gücüne şaşarsınız. "Yüzüme bak" cümlesini tekrar etmekten bıkmazsınız. 3’e kadar sayamayan delikanlının asla yaşıtlarına yetişemeyeceğini bilip kahırlanırsınız; yetişkin bedenindeki çocuğa kırmızıyı öğretmeye çalışırken aslında hayatının ne kadar renksiz olduğunu fark edip üzülürsünüz. Bazen bir miniğin ağzından ilk kelimesini duyar sevinçten delirirsiniz; öğrendiklerini ailelerine anlatırken gururlanırsınız; velileriniz dua ettiğinde duygulanırsınız; yeni düşen bir süt dişinin boşluğunu görüp "Değişen bir şeyler var." diye umutlanırsınız. "İğneyle kuyu kazmak" deyiminin ne anlama geldiğini çok iyi anlarsınız; emek verirsiniz, yorulursunuz, bazen dağılırsınız ama bir gün; "Öğretmenim bunu sana yaptım" cümlesiyle birlikte, ipe geçirilmiş plastik boncuklar takılır bileğinize.. Bütün mücevherlerden daha bi' değerlidir hayatınızda alabileceğiniz ve kaybettiğiniz..


Mahmutabi'ye atfen..
Yaptığı işin ne denli kutsal olduğunu bi' an tekrar hatırlamak istedim o kadar.. Özel bi' nedeni yok bu metnin..

sağol Buğra, da; nereden çıktı şimdi bu. yazdıklarının tümü doğru bir çocuğa bir rengi öğretmek için 3 ay uğraşırsın , 3 ayın sonunda , etrafındaki mavi renge dönüp de, işaret ederk "mavi" dedi mi, işte o zaman dünyalar senin olur

Dedim ya , özel bi' nedeni yok.. Dolaşıyordum gözüme ilişti , 1 2 dk duraksadım okudum hoşuma gitti.. Hani bi' ara aklımdan da geçmedi değil , zihnimin işlevini tam anlamıyla yerine getiremez halde olduğunda ne yapacağım..

Öylesine işte (; Yok özel bi' nedeni , daha önce yaptığım herşey gibi.. Öylesine..