Sigaramın son dumanı buruşmuş yüz hatlarırımı taciz ederken hissettim göz yaşlarımı.
Oysaki kimseler yoktu ucuz tugladan örülmüs evimde, yinede utandim ellerimle , yuregimle hissettigim huzun selimden..
Emaneten verdigim sevgiye koşmaya ceyrek varken
örümcekler örmüş gönül bağını nerden bilebilirdim
Şaha kalkan gönlümü dizginlerken gördüm kapalı yazısını..
Kalbim emaneten emanetci ile sonsuzluguna ugurlanırken
ilk defa utandim adamlığımdan..
Acıların en dadalısı.. yaşadım sanarken tüm şehveti ile yillari
aldiklarini ve alacaklarini hesaba koymam ile başladı.
Ve ben sana bu yüzden giydiremedim beyaz gelinligini gülüm
elim işe astıgım vitrinden..
Bugün kadın oldum cocugumuza patik sanada kazak örmek için
Bugün kadın oLdum ey ahaLi en adam en delikanlı halim ile
onu daha iyi anlayabiLmek için..
Anladım , anladım be gülüm. AnLadım.!
Not : Şiiri düzeltme ihtiyacı duymadım o zamanlar nasıl hissetti isem öyle kalmasını istedim
