Şimdi bu kitabı okuyordum can sıkıntısından. Aklıma takıldı. Dün de gece aynı şey başıma gelmişti çünkü.
Gece 00:00 suları. Sahilde otuyordum dayımla. Yanımıza 2 kız geldi. Çok hoşlardı ne diyim

Dedim git konuş şunlarla tanış ama bilmiyorum ama o an birşeyden çekindim. Düşünüyorum da
Gidip yanlarına otursam konuşsam merhaba vs. en fazla git başımdan derler. Ya da çok eskiden kötü bir anım oldu da hatırlamıyor muyum acaba ?
Her dışarı çıkışımda bir fırsat elime geçer ve ben bön bön bakıp kaybederim onu genelde

Aklımda kalan mesela İstanbul'a gidiyoruz. Feribottayız.Yanaşmak üzereyiz iskeleye çoğu insan arabalara indi. Bende dışarı hava alıyorum. Kızın teki geldi yakınımda o da. Bakıyor etrafa,bana bakıyor vs. Dedim tanışsam bile nereye gidiyor acaba. Sonra otobüse bindim ne göreyim kız da bindi aynı otobüse benle
Aslında çok normal birşey git tanış,konuş vs. ama nedense bir engel var içimde. O da şeytanın bacağı sanırım