Evet, yeni projeler, yeni notlar, yeni düşünceler...
Böylece bilgisayarın başına geçmiş ve analiz yapıyorken aklıma geldi bir anda, artık bir rutin haline gelmiş gibi hissettiğimden dolayı yine paylaşmak istedim buralarda...
Yıllar geçti, işler değiştirdim, sektörler gezdim ve buradayım. İlk seferinde, üniversiteyi bırakırken "HATA YAPIYORSUN!" diyenlerin karşısında mahcubiyetimden gecelerce gözüme uyku girmemişti.
Ardından sevdiğim mesleğe, aşçılığa yönelmiştim. Benim için her şey harikaydı çünkü kendi istediğimi yapıyordum, paramı da kazanıyordum. Sonra baktım ki mesai saatleri 12 - 14 saati ve eve gitmelerim sabahın 2 - 3'ünü bulunca "acaba?" demeye başlamıştım kendi kendime. Nasıl olsa bu da bir tecrübe olacaktı benim için, daha iyi yerler bulacak ve kendimi daha çok geliştirecektim. Hata yapıyorsun diyenler arttıkça ben daha çok arayışa giriyordum, "bir insan iyi bir işi nasıl bulur ki? üstelik torpilsiz, emeksiz?"
Çevremdeki kimse okul okumamıştı ve ya tekstilde ya sanayide ya da benzeri yerlerde çalışıyorlardı, şimdi düşününce ağızlarına tıkılacak çok güzel laflar geliyor aklıma ama o toyluk yok mu, o aman elalem ne der
Günler günleri kovalıyordu, yıllar geçiyordu ben aynı yerdeyken. Şefim hata yaptığımı söylüyordu, üstelik 3 kişinin bakması tezgaha tek kişi baktığım için. Ailem hata yapıyorsun diyordu üstelik hiçbir yardım ya da öneride bulunmadan. Ben kendi kendimi bir kaç boş saatimde ne yapacağımı düşünerek eğitmeye çalışırken pandemi geldi ve oturduk münasip bir şekilde...
Kısa çalışma ödeneği, evde geçen 3 ay "hata yapıyorsun" cümlesini körükledi. Bir insan hata yapamaz mı halbuki. Herkes her şeyi düzgün yapar da bir sen mi hata yaparsın?
Neyse, bir şekilde başka bir iş buldum. Ön muhasebe işiydi bu, bilgisayarın başında oturacak fatura kesecek, ofis işlerini halledecek vb. işleri yapacaktım. Artık beş yıldızlı "aferin!" devri gelmişti
Fakat öyle düşünüldüğü gibi olmadı, bu bahsettiğim yerde 3 sene çalıştım ve sonunda bildiğiniz amele olmuştum fakat çevrem ben ne zaman bırakacağım desem "hata yapıyorsun" seslerini yükseltmeye başladılar. Peki ya ben nasıl kurtulacaktım? Evet, şimdi olsa kim takar derdim fakat o zamanlar öyle olmuyordu, ekonomik kaygılar ve sorumluluklar belini bükmekten başka bir işe yaramıyordu.
Bir önceki açtığım konudan takip edenler bilecek ki her gün sabahladım, günlerce sabahladım ve kimi zaman geç kaldım, kimi zaman gün içinde ağzım ayrılacak kadar esnedi, kimi zaman bir çok hata yaptım işlerde. HATA YAPIYORSUN! HATA YAPIYORSUN! HATA YAPIYORSUN! lar, lar, lar...
Bunlar asla sona ermedi ve hiçbir zaman da ermeyecekti, biliyordum. Sürekli daha iyiye oynamaya çalışsak da ne maaş değişti, ne olanaklar. Aynı yerde debelenirken bir yandan geç saatlere kadar oturmam da bir sorun olmuşken bir noktada inanılmaz bunaldım, artık psikolojimin aşağılara düşmeye başladığını hissettim. Tam da üzerine iş yerinde o kadar mükemmel bir sorun oldu ki, anahtarı fırlatıp çıktım.
O an düşündüm, bu da bir "HATA" olacaktı. Ailem, eşim, dostum hata yapıyorsun, cillop gibi işin, zamanında yatan maaşın, mesailerin vs. var diyecekti.
O an ne kadar daraldığımı size anlatamam, boğazıma yapıştı sanki birileri... Ve sonra ne oldu biliyor musunuz? Daha iyi imkanlar, kendimi geliştirmem için daha fazla olanak, daha iyi kaynaklara sahip oldum. Evet, belki de şanslıydım, belki de denk geldi ama oldu. Bir şeyler olmak zorundaydı ve oldu.
Bir başkasının hata olarak tanımlayabileceği bir şeyi ben kendi lehime çevirmiştim bir şekilde. Üstelik iki tarafta da işlerim iyi gidiyordu, aferinler çoğalmıştı ama ben bir şeyi kaybetmiştim, kulağımın o kıkırdağını, "HATA YA DA AFERİN" leri duyan kısmını ve zaman böyle geçerken fark ettim ki böyle olması beni daha da ileri itiyordu. Ekstra hiçbir şey yapmıyordum sadece kendimi dinliyordum...
Evet, hatalarım var! O diplomayı almalıydım, belki tek bir sektörden devam etmeliydim, belki sebat etmeliydim vs...
Ve evet, yine hatalarım var çünkü insanlar bana bir şeyler söylerken dinlemedim bir yerden sonra, beni hatalarım buraya getirdi...
Bu hatalar kime göre bir hataydı? Bana göre değil ise şayet BENİM GÜZEL HATALARIM VAR!
Hayat size her zaman benim kadar iyi davranmayabilir hikayenin sonunda fakat bana da iyi davranmadı bugüne gelene kadar, emin olabilirsiniz
Sizin de güzel hatalarınız olsun umarım güzel insanlar...
