Dedemdi Elleri Nasırlıydı!..

Cennet Dedeme

Dedem ölürken elleri nasırlıydı
Avucunda kalan altmışdokuz yıllık tohumlarıydı
Yiğitdi!
Azrail bile ağladı canını alırken...

Kimsesiz bir çocuk gibi sokak ortasındaydım
Diz çökmüştüm, başım dimdikti!
Hayır, asla!..
Ağlayan ben değildim! onlardı...

Derin uykudan uyanmıştı her şey
Siz hiç aralıksız yağmur yağdığına şahit oldunuz mu?
Çocukların oyun oynamaktan vazgeçtiklerini?
Peki!
Siz hiç hayata ellerinizle meydan okudunuz mu?

Elbette... suçlu kader değildi!
Güvendi, sadece adil olmaktı
Dedemdi! yüreği tekmelenmişti
Yarasından sevgi kanıyordu...
Sadece elleri nasırlıydı işte!

Hayattı!..
Dedemin anlattığı kadar da güzel değildi!
Şimdilerde...
Bölüşülemeyen bir yasın kalbindeyim
Kimsesizim...

Sakın!
Hiç kimse bana; bu hayatın güzel bir yer olduğunu söylemesin?
Ve korkun artık benden
Dedemin yüreğindeyim ellerim nasırlı...

Emre Önbey

Gerçekten güzel şiir,teşekkürler arkadaşım

Çok duygusal çok hoş..

güzeldi. saol

ahh ahhh akşam akşam duygulandım
aklıma dedem geldi, babam geldi .......

zor tuttum kendimi...

güzel şiir teşekkürler

okumak zor oldu benim için..çok değil 3 hafta oldu daha,kaybedeli dedemi..

başın sağolsın aytuggg

harbiden çok duygusal :S

Çok güzel bir şiir.Teşekkürler.