" 2 yıl önce kadardı. Çocuktuk daha o zamanlar. Ama şunu söylemeliyim ki bir insan 2 yaşında ne kadar büyürse ben ondan 3
kat daha fazla büyümüşümdür. Çünkü başıma iyi veya kötü çok şey geldi ve ben neyin ne olduğunu çok iyi anladım. 2 Sene
öncesine kadar bilgisayarım bile yoktu. Sürekli anneme bilgisayar alalım diyordum. Annemin baktığı 2 tane çocuk vardı.
Dadılık gibi birşey yani. Ben evin tek çocuğuyum. İlgilenecek başka birşeyi olmadığı için o çocuklara baktı. Hem maddi
hem manevi yan gelir oldu. Annemin aylarca elin çocuğunun kahrını çektiği parayla aldık bir bilgisayar. İlk bilgisayarı
gördüğümde ağzım kulaklarıma vardı. Öyle çok sevinmiştim ki.. Önce hiçbirşey bilmiyordum. Film izliyor ve müzik dinliyordum.
Daha sonra bazı sorunlardan dolayı evimizi taşımak zorunda kaldık. Evi taşıdığımız da 17 yaşındaydım. 17 yaşımda 1. kez öldüm
ben.. Çünkü evime internet bağlattırmıştım. Ne geldiyse burada geldi başıma. Ne olduysa burada oldu. En başta büyük bir forum'da
mod idim. Güzel güzel zaman geçiriyordum. Daha sonra birisiyle tanıştım forumdan. Adı ceren. Bir ilişki yaşadık. Tam 1 sene
görmedik birbirimizi. Az üzülmedim az ağlamadım. Daha sonra forumdan ayrıldım ve kendi forumumu kurdum. MavisForum adı altında.
6-7 ay kullandıktan sonra bazı sorunlardan dolayı onuda kapattım. Kapattılar desem daha doğru olur.. Sonra DevrimHost adı altında
host satmaya başlamıştım. İlk ay herşey çok masum ve temizdi. Ama insanın çevresi neyse kendi de o oluyor. Kötü insanlarla tanıştım.
Yapmak istemediğim birçok yanlışlar yaptım. Asla kimsenin parasında pulunda olmadı gözüm fakat yaptıklarım da çok doğru değildi.
İnternetten çok sıkılmıştım. Para kazanmam lazımdı. Adımı duyurmam lazımdı. Biryerden bir şekilde başlamalıydım. Ben hep kötü olan
yolları seçtim. Hiç bir kerede iyilik yapayım diye düşünmedim. Düşene hep tekme attım. Ama sonra düşündüm ki ya gün gelince ben
düştüğüm de onlarda bana tekme atarsa? Tüylerim ürperdi. Birgün başımı yastığa koyduğum da o gün işlediğim günahları getirdim
gözümün önüne.. Kendimi sorgulamaktan utanmıştım ilk defa. Çünkü tablo çok acıydı. Boşa yaşıyordum. Harbiden boşa yaşıyordum.
Annemin söylediğine bakın : 18 yaşına geldin daha birgün bir kız arkadaşı görmedim yanında. Bu söz o kadar ağırıma gitmişti ki.
Sosyal hayatım hiç yoktu. Sabah kalkardım internet akşam yatardım internet. Böyle böyle rezip rusva geçti günlerim. Sonra ben
dedim ki gel hüseyin bu hayata bir son verelim. Yalansız bir hayat yapalım kendimize. Boşver interneti neti parayı şanı şöhreti..
Mutluluğun için ve eşinin mutluluğu için çalış diye düşündüm. Bilgisayara günde 14 saat ayırıyorum. Beni yaratana 14 dk'mı yine
ayırmıyorum.. Sevdiğime 1 mesaj atamıyorum. 1 mesaj atmak 1 çağrı atmak çok mu zor diye isyan ediyor çoğu zaman. Onunda günahına
girmek istemiyorum. Onu mutlu etmeye çalışacağım. Ne olursa olsun bundan sonra hayatımda yalana dolana yer yok.. Herşey olduğu gibi.
Beni beğenen böyle beğensin diye düşünüyorum. Yalan söylemek yok! Günah işlemek yok! Yalan yanlış şeylere zamanım hiç yok! "
Artık bende sabahları kahvaltı yapacağım. Sonra televizyonda magazin haberleri izleyeceğim. Posta gazetesi alacağım. Önce
okuyup sonra bulmaca çözeceğim. Portakal suyu sıkacağım. Hiç izlemediğim filmler alıp VCD ' de izleyeceğim. Sonra belki balkona
çıkıp dışarıyı seyredeceğim. Şiir ve hikaye yazmaya çalışacağım. Cep telefonumu asla açmayacağım. Kartımı kırıp atıcam telefonu da
başkasına vereceğim. Sadece sevgilimin bildiği bir telefonum olacak. Sonra akşam üzeri duşumu alacağım mis gibi. Sonra giyecem
şortlarımı yada eşortmanlarımı. iPod'umu veya Mp4'ü takacağım kulağıma. Gideceğim yürüyüşe veya koşuya.. sahilde gezeceğim.
Denizin kokusunu içime çekeceğim. Artık internet istemiyorum artık bilgisayar istemiyorum. Artık sanal alem istemiyorum..
Bir dolandırıcının kaleminden..
Hüseyin Vuruşkan
Sıyrılamıyorum ama sıyrılacağım allahın izni ile
