Yazdıklarınıza genel olarak katılıyorum, her birimizin vicdanı farklı yerden harekete geçebilir; bu da çok insani bir durum. Ancak ben Doğu Türkistanlı biri olarak, şunu da eklemek isterim: Elbette bir hayvan da kıymetlidir, doğa da, ağaç da… Ama insan, hele ki zulüm gören bir insan, önceliklidir.

Bazen önceliklendirme yapmak gerekir; çünkü her şeye aynı anda yetişemeyiz. Bu da, diğer meselelere duyarsız olduğumuz anlamına gelmez. Sadece merhametimizin, enerjimizin ve mücadelemizin yöneldiği alan farklıdır. Bu farklılık bizleri ayrıştırmak yerine, bir bütün haline getirmeli.

Birbirimizin vicdan yüküne saygı göstermek çok kıymetli. Yeter ki bu yük, gerçekten vicdandan gelsin; gündemden değil.

Sevgiyle.