Tozla kapalı etraf ben yolun üstüne kendimi bırakmışım,
Darmadağınım içimde cam parçaları inan gülmeyi bile unutmuşum,
Dert ortağım diye bir it seçmişim bir köpek seçsem daha iyiydi,
Omzuma kazıdığım birkaç rakamsa bir ölünün doğum tarihiydi.

Yakalandım dört yanımda pranga duvarda gölgeler ahkam kesiyor,
Kalbim koca bir millet ne darbeler yiyor hala halkın sesi yok,
İnsanın bazen gidesi geliyor,
Gidiyor arkasında bakacak bir resim bile yok.

Tutunuyor umutlara,
Yardım isteğini duyan da yok,
Kalbinin ateşi artık bitap düşmüş bir yanıyor bir yanmıyor,
İnsan kendine inanmaz artık yaşadığı şeylere inanmıyorsa,
Sonsuza kadar uykuya dal her yeni güne umutla uyanmıyorsan.

Sınırlarını kendin belirle pişmanlığı geri döndüremem,
Bana benden fazla hak iddia edenle mutlu bir yarın sürdüremem,
Zaten kendimi zor sevmişim sana zorla sevdiremem,
Dünyayı yakacak kadar öfke doluyum fakat cehennemi söndüremem.

İtirazım var,
Her şeye herkese itirazım var,
Tanıdığım herkese karşı bir intikam borcum var benim.

Senden,
Yine senden,
Yine senden,
Vazgeçiyorum.