Merhaba arkadaşlar.

Bu dünya o kadar kötü bir yer ki...
Benim sevdiğim bir kadın vardı, o kadında beni seviyordu. Yani duygularımız karşılıksız ve gerçekti.

Daha önce konumu okuyan oldu mu bilmiyorum. Daha önce zorla bir evlilik yaptırılmıştı.

İşin kötüsü o konuyu hatırlayan varsa kadın bana yalan söylemiş aslında boşanmamış.
İstemiş ama yapamıyormuş.

Şimdi ortada çocuklari olmasaydı onu oradan alırdım.

Ben bunu duyduğum da kadına çok yüklendim.
Baya hemde git polise sen beni hiç sevmemişsin falan.

Ben bir şekilde öfkemi ondan çıkarmaya çalıştım.

Bana dedi ki bir kaç kez; eğer ben bunu yaparsam beni yaşatmazlar.

Ben baya bir öfkelendim inanın bana çok öfkelendim. Gözüm bunları görmedi.

Annesiyle konuştum dedim bak biz çok mutlu oluruz.

Annesi "ben onun annesi değilim" dedi... Hiç birşey yapamam "Evimde yer yok" Dedi kızı için.
Öz annesi bunu dedi...

Bende kadına şu cümleyi dedim "Sen bu insanlar için mi hiç birşey yapmıyorsun"
Falan baya öfkeli olduğum için baya baya kötü davrandım...

Dün gece ilk kez abisini aradım.
Bana dedi ki eğer iki gün önce bunu öğrenmiş olsaydım onu da annemi de öldürürdüm dedi.

Bende hiç birşey yapmayacaksın ben hayatından çıkıcam dedim. O iyi olsun bana yeter dedim.

Ki yaparlar bunu ciddi anlamda fark ettim.
Bu yüzden vicdan azabı çekiyorum.
Ne o kadın için birşey yapabildim ne de kendim için...

Kadın şuan boşandım dediği eşinin evine gitti.
Çocukları için mecbur gitmek zorunda kaldı.
Yoksa öldüreceklerdi.

Bu insanlara yazıklar olsun bir insanın hayatı bu kadar değersiz olamaz.
İstemediği bir hayatı yaşamaya mecbur bıraktılar...
Ve maalesef benimde elimden hiç birşey gelmedi... Kızın arkasında duran kimse yok bi ben vardım onda da birşey olmasın ona diye zarar vermesinler diye vazgeçmek zorunda kaldım.

Bıktım, vicdan azabı çekiyorum. Sevdiğim insanı kaybettim. Hiç birşey yapamadım.
Ne yapmalıyım...